اللهم اِنکَ اَنزَلتَ في کتابکَ اَن نَعفُوَ عَمّن ظَلمَنا و قَد ظَلَمنا اَنفسنا فَاعفُ عَنا فَاِنکَ اَولي بِذالکَ مِنّا و اَمرتَنا اَن لا نَرُدَ سائِلاً عَن اَبوابِنا و قَد جِئتُکَ سائِلاً فَلا تَرُدَني اِلا بِقَضاءِ حاجتي و اَمَرتَنا بالاحسانِ اِلي ما مَلَکَت اَيمانُنا و نحن اَرِقّاءُکَ فَاعتِق رِقابَنا منَ النار...
[ترجمه آزادش مي‏شود: خدايا براستي تو نازل کردي در کتابت که ما بگذريم از آن‏که به ما ستم کرد و به درستي‏که ما به خود ستم کرديم پس بگذر از ما زيرا تو اولي‏اي بدان از ما. و به ما امر کردي که درخواست‏کننده‏ را از درگاه خود رد نکنيم و من ِ درخواست‏کننده به درگاهت آمدم، پس ردم مکن جز اين‏که حاجتم را بدهي. و به ما امر کردي به مملوک و زير دستان خود احسان کنيم و ما همه بندگان تو ايم پس رها کن