« قصة زلف تو را صبح سحر خواهم گفت »

قصة زلف تو را صبح سحر خواهم گفت

                     ز کمانخانة تو من دو خبر خواهم گفت

بر قدمهای تو ای ماه جهان بار دگر

                     شعر دیگر چو عسل را که زبَر خواهم گفت

من نقابت فکنم با ولع و حرص وطمع

                     رازهایی ز همان قامت و سر خواهم گفت

به همه از تو و آن سلطنت پر قَدَرَت

                     خلقت جن و ملک، مور و بشر خواهم گفت

گر گذار تو دمی از خم آن کوچه رود

                     مستی حال تو را حین گذر خواهم گفت

حکمت محض تو را بر همه آوازه دهم

                     از بهشت ابدی هم ز سقر خواهم گفت

صد سخن از خود و آن غمزده افشا فکنم

                     رنج خود را به رهش حین سفر خواهم گفت

ز همان گردن و دستان و دوپاهای بلور

                     ز همان جام لب غرق شکر خواهم گفت

مطمئن باش که افشا بکنم راز تو را

                     و صف زیبای تو را من به قمر خواهم گفت

ز همان سلسلة موی سیه رنگ بلند

                     ز شراب تو و آن جمع بلند خواهم گفت

راضیا طاقت ما را نبود بیش مگوی

                     ز سر و گردن و آن ناز کمر خواهم گفت

با سلام به همه شما خوبان چند قطعه دو بیتی پیشکش حضورتان.

  دلربایی بود با موی بلند

دلـــربــایـی بــــود بـــا مـــوی بـلنـد

بـا لبـی میـگون دو ابروی کمند

شهد و شیرین بود رویش همچو ماه

عــاشقـان را بود او مشکل پسند

پـادشـاهی می کند بــر خـلــق خــود

اقــتــدارش مـحکـم از کوه سهند

یـک گـــدایـــی بـــود انــدر کــویِ او

ژنــده پــوشی بـود با قلبی نژند

  ای گوارا بر تنم شد نیش تو

ای گــوارا بــر تـنــم شــد نـیـش تو 

                  جـمـله بـــر خـــاک عـبـــادت پـیـش تو

 خـلـق عـالـم گـر تـو را عـابـد شوند 

                     کس ندیده است هم کم و هم بیش تو

 جـمــله نـوش آیــد ز پـیکان غــمت

  زهر نـایـــد بـــر کسـی از خــویـش تو

 بـنــدگـان را در صــف خـدمـت ببین

                 ایـــــن مــنـــــم دلــــداده و درویـش تو

 هر که خواهی او به گمراهی رود

                  هـر کـه خواهی می شود در کیش تو

 هــم جـهنـــم بوده هم شرمندگی

                 هــم بــهـشت و حــور بـاشـد عـیش تو

 راضــی دلــداده و دل خـسـتـه را

                 بـــوده شــرمـنــده هــمـیشه پـیش تو

 بزن بر سینه ی چاکم تو خال یا محمد(ص) را

 بزن بر سینه ی چاکم تو خال یا محمد(ص) را

                                                       نصیبم موقع مردن مجال یا محمد(ص) را

   مرا مشتاق ایشان کن که تا فردا بیاسایم

                                                    به همراهم قیامت کن مدال یا محمد(ص ) را

 شفاعت کن به اولاد علی و دختر احمد     

                            نصیبم کن تو از رحمت وصال یا محمد(ص ) را

 بده بر بنده عاصی مجال ذکر نامت را

                                            عنایت کن تو ذکرت را و حال یا محمد(ص) را

 ببخشایم تو خود بالی که در جنت بدو باشم

                                                تفضل کن به این بنده تو بال یا محمد(ص) را

 بگیری دست و دامان نبی امجد و اکبر

                                                     نبینی راضیا هرگز زوال یا محمد(ص) را

 بپوشی جامه پاکی نعال و نیک دستاری

                                                به تزئین افکنی آن را عقال یا محمد(ص) را

عقال همان پارچه یا نوار رنگی است که برخی اعراب جهت تزئین به روی سر خود می گذارند.